In Sir Edmund, de weekendbijlage van de Volkskrant, van 1 april jongstleden, stond een overzicht van nationale acties waarvoor in het verleden door het volk de beurs is getrokken. Een indrukwekkend overzicht, dat er als volgt uitziet:
Het betreft hier allen maar de nationale acties met veel media aandacht. En dan te bedenken dat er via allerlei andere acties en collecties ook nog veel geld wordt opgehaald. Toegegeven, bij de nationale acties wordt door de regering ook een (vaak) behoorlijk duit in het zakje gedaan. Maar toch. En als ik bovenstaand lijstje zo zie dan kan ik ze allemaal nog herinneren. De eerste, Open het Dorp, was ook de eerste nationale actie waarbij de TV een belangrijke rol speelde. Dat model is eigenlijk op de een of andere manier wel blijven bestaan. Als de nood aan de man is en het doel (daarmee) aansprekend is men bereid om een steentje bij te dragen aan de leniging daarvan.
‘Klootzakken’
Bij de laatste actie, hoe belangrijk en noodzakelijk ook, wordt als doel hongersnood opgegeven. En dat is ook zo, mensen in de Hoorn van Afrika, Nigeria en Jemen lijden honger. Maar waarom? Natuurlijk is er oorlog zoals in Zuid-Soedan en Jemen en/of bedreigende situaties zoals in Noord-Nigeria waar Boko Haram huishoudt en de samenleving ontwricht. Strijd om de macht, waarvoor dan ook, wordt uitgevochten over de rug van de gewone mensen. Zij worden daarbij, cynisch genoeg, als ‘wapen’ onderdeel van de strijd. Het kan machthebbers die daarvoor kiezen totaal niets schelen wat er met hun landgenoten gebeurt. Het was niet voor niets dat Minister Ploumen, sprekend hierover, het had over ‘klootzakken’ of woorden van gelijke strekking. Een extra reden om het Internationale Hof van Justitie nog maar in stand te houden er is nog genoeg werk aan de winkel.
Klimaat
Maar naast oorlog is er nog een ander aspect dat meegenomen moet worden. Klimaatverandering. Delen van Afrika zijn kwetsbaar. Komen de regens op tijd en in voldoende mate dan zijn de oogsten voldoende. Maar zodra daar verandering in komt ontstaan de problemen. Niet alleen lijden mensen dan honger en vertrekken naar gebieden waar ze hopen dat het beter is, maar daar ontstaan dan ook problemen omdat men daar die mensen er eigenlijk niet bij kan hebben, maar het leidt ook tot spanningen en daarmee conflicten en oorlog. Eigenlijk zijn die mensen die sceptisch staan tegenover de klimaatverandering en denken dat het allemaal niet zo’n vaart zal lopen of dat het allemaal maar verzinsels zijn, gevaarlijk bezig. Wat mij betreft zijn klimaatsceptici eigenlijk klimaatcriminelen. Als we de ontwikkelingen rondom het klimaat nu niet serieus nemen zullen er in de toekomst meer acties nodig zijn om mensen in hun eerste nood te helpen.
Maar hoe dan ook, die nood blijft en zal zich verergeren. Er zal dus een blijvend beroep worden gedaan op de gulle gevers. Willen we echter perspectief krijgen en bieden dan zullen we de klimaatverandering serieus moeten nemen en daar nationaal en internationaal veel in moeten investeren. Het Akkoord van Parijs is nog maar het begin!
Peter Lindhoud
