Zwart en zwart. Het is al een hele week ‘Black Friday’. Normaal is het maar eenmaal per week vrijdag, maar wanneer er commerciële belangen in het geding zijn maakt dat niet meer uit. Pak je kans. Er valt een hele week bij allerlei winkels en internetsites een mooie korting te scoren. Of je het nu nodig hebt of niet, de korting heb je toch maar weer mooi binnen. Een hele week wordt er al gespeculeerd over ‘code zwart’. Een ander soort zwart dan bij ‘Black Friday’. Bij ‘code zwart’ komt de noodzakelijke zorg ernstig in het geding. Patiënten kunnen niet meer worden geholpen en de zorgverleners kunnen het werk waarvoor ze gekozen hebben, en zich al zo lang voor inzetten, niet meer naar behoren doen. De werkdruk wordt versterkt daardoor met alle psychische druk van dien. Daar kan geen daverend applaus tegenop.
Zorgen
De mensen die in de stress raken omdat ze niet weten wat ze op Black Friday moeten binnen harken en de zorgverleners die stress hebben omdat ze niet meer kunnen doen wat ze graag willen: hun medemens helpen. En zo blijkt maar weer het ene zwart is het andere niet, de ene stress is ook de andere niet.
Ik maak mij zorgen om beide. Ik vraag me af waarom mensen zich zo laten verleiden om de hoeveelheid spullen die ze hebben nog verder te vermeerderen vanwege kortingen, als die al reëel zijn? Of, is in dit geval het woord ‘zorgen’ niet op z’n plaats? Is het wellicht beter om van medelijden te spreken? Echte zorgen heb ik elk geval wel waar het ‘code zwart’ betreft. Dat treft kwetsbare mensen en de zorgverleners, en eigenlijk ons allemaal, direct of indirect.
Verstand
We kunnen allebei voorkomen. Gewoon je verstand gebruiken. Geen onnodige zaken ons laten aansmeren en je aan de regels houden om samen de pandemie onder controle te krijgen. Maar zo blijkt maar weer dat ene controle de andere niet is, zoals het ene zwart (of black) het andere niet is. En wat het gebruik van het verstand betreft, als ik alle berichten hoor en reclames zie, zie ik dat voorlopig zwart in.
